दीयो
गोरो वर्ण, कपाल त्यो बुलबुले, अग्लो न होचो कद
डोलो, सुन्दर जीउडाल, पहिरन्, बोली मिठो बेहद
मुस्काईरहने सदा, चुलबुले, बेजोड आकर्षण
को हौ ए ? किन पार्दछ्यौ थिलथिलो, व्यर्थै अरुको मन ?
गाढा रात थियो तिमी म बिचमा, आई अँध्यारो हर्यौ
खोजीखोजि मलाइ नै किन छली, कोठै निकाला गर्यौ ?
छायाँ कसको सर्यो पछिपछी ? छोप्नैपरे सक्तिन,
तिम्रो लागि झिनो कुरा छ म भने, बुझ्नै मरे सक्तिन !
छ्यौ कालीगढले गुनी जतनले, हात्ले बनाए सरी
बालीराखुँ सदैव द्वार नजिकै, कोठै उज्यालो गरी
ऊर्जादायक सूर्यकी पुरक हौ, हौ पूर्णिमाकी जुन
दीयो हौ र त बल्दछ्यौ धपधपी, फारी अँध्यारो कुना ।
२०७१।९।२७ धनगढी
