मुक्तक/गजल

लाग्न थाल्यो सानो छाति चेप्टिएको जस्तो छोटो छोटो पातलो नाक नेप्टिएको जस्तो डल्लोडल्लो गोरोगोरो रुपै कस्तो कस्तो बाउआमाको अनुहारै खप्टिएको

पितृको जिउनी चलनचल्ति गर्न शुरु गरिदियौ । क्षमा पाएरै गहन गल्ती गर्न शुरु गरिदियौ । … … … रुलाई बन्द

प्रारम्भमै यतिविधि थाक्न थाल्यौ निहुँ पारी यताउता लाग्न थाल्यौ मित्रताको नियमको गम्भीर उल्लंघन भयो है विदा नलिएरै सुटुक्क भाग्न थाल्यौ

आधी खोल ओठ, बाँधी राख मुटु, के के परिआउँछ, तन भरिइँदा, मन मरी ज्यूँदा, जीवनभरि आउँछ । जति छोप छाति,

चास्नी तैयार पारेको छु मनको लड्डु चोपिहाल । जे चाहिन्छ सित्तै लैजाऊ स्वर्ण मौका छोपिहाल ।   तिमीलाई तिम्रो भेगको

तिमीसँगै जीउने यो इच्छा अधुरो भो ! जीवनज्योति नै मधुरो मधुरो भो ! मेरो अनि तेत्तीसकोटी देवताको तिमीलाई आशिक किन

देवकुमारी ओली   बाबु, परिशीलन !! हामीलाई छोडेर कहाँ हरायौ ? त्यो जुनेली रातलाई किन यो औँसीको रात गरायौ ?

संसार नै यस्तै रैछ दुख्ख मान्नुहुन्न शत्रु पनि मित्र बन्छ एकै ठान्नुहुन्न सिर्जनाका लहरहरु संधै उर्लिरहून् दृष्टिभ्रम छर्छ आकाश कहिल्यै

हावा बनी आँधीसंगै कुद्छु भनेँ, सकिएन बादल बनी चट्याङसंगै जुध्छु भनेँ, सकिएन, चारैतिर टन्टलापुर घाम चर्किसकेछ नि रातलाई फारी मिर्मिरेमै

कला-कौशलले बहुमूल्य सून बनायो कला-पारखीले आकाशको जून बनायो मुटु झनझनाउँदा विचित्रको गीत गुनगुनाउने गला-पिरतिले सरगमको मीठो धुन बनायो ।

पराइको माझमा आज हित खोज्दैछु पोल्दो घाउ शितल पार्ने गीत खोज्दैछु कल्ले भन्छ दुईबीसेक भोटो च्यात्तियो अजमरी जवानीको धीत खोज्दैछु

यो मुटुमा ठेस लगाई अस्ति तर्की हिर्यौ नजरिलो घाउमाथि भ्रम छर्की हिर्यौ निस्सासिएँ भेटको ढोका बन्द भाको ठानेँ त्यै ढोकाको