तस्बीर खिच्दै गर्दा
अग्ला आउ पछाडि वा निहुरिद्यौ सर्वाङ्ग देखिन्छु म
मेरो सम्मुख आइ ठिङ्ग उभिँदा सम्पूर्ण छेकिन्छु म
जस्तो जे छ लगाइ वस्त्र पहिरन् तस्बीर खिच्दै छु म
तिम्रो माथ बराबरी कद हुने तक्दीर खोज्दै छु म ।
चालीसे वयको कठीन श्रमले बूढो नि देखिन्छु म
छक्का जाल कुटील जान्दिन कुनै झूठो नि देखिन्छु म
पालन्-पोष नपाउँदा तिमिसरी होचो भनी सोच्दछौ
खोल्नै पाइन गाउँले मनकुरा सोझो भनी घोच्दछौ ।
आफ्नै कौशलले बुनेँ जुन लुगा भद्दा भनी तर्कियौ !
आफ्नै पौरखको तुल्यायँ अनुहार् रद्दी भनी कर्कियौ !
अर्वाचीन भयौ तिमी नकलले पाखे म नै देखिएँ
मैलाई सहसा धकेलि उभियौ ठेल्दा झनै छेकिएँ ।
भाषा सभ्य भनाउँदो वक तिमी के भिन्नता अर्थमा ?
भाषा भेषभुषा यिनै पृय हुँदा के सिक्नु त्यो व्यर्थमा ?
हाँस्नैपर्छ भनेर साथ नदिए हाँस्नै कहाँ सक्छु र ?
उठ्नैपर्छ भनेर हात नदिए उठ्नै कहाँ सक्छु र ?
होचा छौ दिलले शरीर सहसा के हुन्छ अग्लो भई ?
खोक्रो लाग्छ विवेकमा तर तिमी को चिन्छ सग्लो भनी ?
जस्को क्वै क्षतिपूर्ति हुन्न कहिल्यै यो झेलमा मै परेँ
फोटो फोकसमा पर्यौ तिमि सँधै ओझेलमा मै परेँ ।
