उहाँ र म
हामीले हाम्रो ऐतिहासिक एकता मजबुत भएको देखाउन चाहन्थ्यौँ । अप्ठ्यारो के थियो भने हामीबिच एकतामा पनि अनेकता थिए । समानताबिच
Freelance Writer
मेरो लागि सबै परिचित अपरिचित व्यक्तिहरु महत्त्वपूर्ण हुनुहुन्छ । परिवार, इष्टमित्र, व्यावसायिक वा साहित्यिक वा सामाजिक सञ्जालमा मसँग मित्रतामा गाँसिनुभएका
मलाई यस्तो अनुभूति भैरहेको थियो कि म कसैको न्यानो एवम् मुलायम काखमा लेटिरहेको छु । म त सबथोक बिर्सिएर परमानन्दमा
सल्यानका पछिल्ला दुई शनिबारका बिहानीहरु रमाइला मान्छेहरुसँग बिते, रमाइला कुराहरुसँग बिते र रमाइलोसँग बिते । हुन त यता रहँदाबस्दा जतिसँग
दिनभर कुनै कुरामा पनि मन स्थिर हुन सकेन । छटपटिँदै यताउता गरिरहेँ । आँतमुख सुकिरहेकोले घरिघरि पानी घटघटी पिइरहेँ ।
शिर्षकले नै दिग्भ्रमित तुल्याएकोले अनुमान गर्नुहुनेछः ‘यो हिजोआजको नभई पक्का पनि पच्चीस वर्षअघिको यात्रा वर्णन होला ।’ हुन पनि अहिले
उद्घाटन “फिरि बोलाल्लिन् भन्नुहुन्च, ठूलीले ता !” मनलालले गहिरो मुस्कुराहट सहित आफ्नो घरमा हाम्रो स्वागत गरे । नामै मनलाल ।
बिदाबारी आज मंशिर ८ गते । बिहान २ बजेतिरै ब्यूँझिएका छौँ दुवैजनाः देवकुमारी र म । आज रुकुमबाट फर्कनुछ कर्मथलोतिर
अधुरो रुकुमकोटलाई अँध्यारोमै छोड्दा आज मार्ग ७ गते । एकाबिहानै घन्किएको कवि शिरोमणिको सत्यसन्देशको सस्वर कविताले चाइना होटेलमा आश्रय लिइरहेका
अश्विनिसँग कुस्ताकुस्ती आज मंशिर ६ गते । उठ्नलाई हतार गर्नुपर्ने आवश्यक नभए पनि पाँचबज्नु पहिल्यै निद्रा खुलिसकेको छ । आजको
कार्यक्रमको रक्षाः सिर्जनशिल कक्षा मंशिर पाँच गते बिहान पाँच नबज्दै मेरो पुरानो साथी लालबहादुर केसीको फोनको घण्टीले मलाई ब्युझाउँछ ।
बिहानीमा मुसिकोट आज मंशिर ४ गते । मेरो बानी जस्तै परिसकेको थियो बेलुका एघारबजेसम्म निद्रा नपर्ने र बिहान चार नबज्दै