नदी
म गीत गुन्गुनाउँदै पहाडदेखि धाउँछुहरेक जीव जन्तुको म भोक प्यास् मिटाउँछु नछेक मार्ग भाइ हो समुद्रसम्म पुग्नुछबनेर वाफ मेघको हिमाल
Freelance Writer
महामारीको यो अपहरणले त्रस्त जगत न ता धामी झाँक्री न त छ उपचार् ओखति न तअहो कोरोनाका पिडितहरुले
गाली, डाँट र छेडछाड गतिला गर्दै गरौँला पछि ताली तर्र बजाउँदै खुब रमेँ सीमा सुधारेपछि नेपाली मनको अपूर्व जितको आरम्भ
जब एक् महिना लकडाउन भो पतिदेव असाध्य सुधा हुनुभो । घरि लेखकतुल्य उदाउनुभो घरि बालकतुल्य निदाउनुभो । अघि बारतिरै कति
टारी बारी कलकल कुलो सर्वदा कल्कलाओस् डाँडापाखा झलमल हुँदै देश नै झल्मलाओस् कालोमैलो मुलुकभर सद्भावनाले धुलाओस् होओस् निष्कण्टक अब सदा देश
मुस्कान छर्नेहरु आफ्नो घाउ जचाउँ, जाउँ म कहाँ ? खोज्दै थिएँ के गरुँ ? देख्नासाथ पसेँ सफेद् महलमा सोच्दै
अर्कालाइ बुझाउनू छ सजिलो मन्ले कहाँ मान्छ र ? यो सन्ताप छ फेरि भिन्न थरिको धोई कहाँ जान्छ र ?