कविता छन्द कविता
टारी बारी कलकल कुलो सर्वदा कल्कलाओस् डाँडापाखा झलमल हुँदै देश नै झल्मलाओस् कालोमैलो मुलुकभर सद्भावनाले धुलाओस् होओस् निष्कण्टक अब सदा देश यो मुस्कुराओस् ।१। दङ्गा आतङ्क
अडियो छन्द कविता भिडिअो
206 total views, no views today
कविता छन्द कविता
ढुङ्गे छानु, चिटिक्कका घरहरु, बाटो सफा सुग्घर थुम्का, फाँट, गुफा, बजार, बसती छन् सुन्दरै सुन्दर सिस्ने छुन्छ कुमाखले जब उठी, अग्लिन्छ नीगाल्चुली मूटू छुन्छ गुराँस,
कविता गद्य कविता
आज एकाबिहानै यो बूढिन नमानेको मगजमा कहाँबाट पस्यो चित्रकारिताको अद्भूत भूत ? मगजको एक धर्सो प्वाँख मनको भाँडोमा डुबाएर छातिमा कोर्न थालेँ मान्छेका विचित्र
मुक्तक/गजल
पितृको जिउनी चलनचल्ति गर्न शुरु गरिदियौ । क्षमा पाएरै गहन गल्ती गर्न शुरु गरिदियौ । … … … रुलाई बन्द गर्न राष्ट्रिय गान रचिदिएँ गाना
मुक्तक/गजल
प्रारम्भमै यतिविधि थाक्न थाल्यौ निहुँ पारी यताउता लाग्न थाल्यौ मित्रताको नियमको गम्भीर उल्लंघन भयो है विदा नलिएरै सुटुक्क भाग्न थाल्यौ । 471 total views, no views
कविता गद्य कविता
फेरि कनीकुथी उक्लँदैछु अक्करे भीरजस्तै प्यासी नजरको त्यो उकालो विश्वासको झिनो बैशाखीको सहाराले एक भारी मनको कोसेली लिएर । (यो मनको पोकोभित्र पापधर्म, सत्असत्. असलखराब
कविता गद्य कविता
नटक्टक्याउ शब्दहरुले ठटाएर त्यसरी शुद्ध सुतीले बुनिएको मुलायम दिल उध्रिनसक्छ । …….. धुलौटे बजारमा खुल्ला छोड्दा पनि उस्तै टहकिलो सफा/स्निग्ध छ अलिकति किनारामा लागेको
कविता छन्द कविता
मुस्कान छर्नेहरु आफ्नो घाउ जचाउँ, जाउँ म कहाँ ? खोज्दै थिएँ के गरुँ ? देख्नासाथ पसेँ सफेद् महलमा सोच्दै निवेदन् गरुँ देखेँ नाथ, त्रिदेव,
कविता गद्य कविता
सम्बन्ध मक्किएको जीर्ण पुल तर्न नसकी फँसेको छु अँध्यारो मुछिएको तिम्रो बस्ती बाहिर धकेलेपश्चात् प्रतिरोधहिन आवाजहरु कति छिट्टै ठड्याइसकेछौ पातालचुम्बी अविश्वासका बाक्ला पर्खालहरु ! र
कविता गद्य कविता
कठैबरा ! तर्स्यौ हगि !! तिम्रो गृहप्रवेशद्वारको बाहिरपट्टि उक्सिएको थैलोजस्तै कुनै फाल्तु जिनिसमा एकाबिहानै अचानक आँखा पर्दा । कुसाइतको आशंकाले बरक्क बर्कियौ गाँज्नसक्ने दुर्गन्धको पूर्वानुमानले
कविता मुक्तक/गजल
आधी खोल ओठ, बाँधी राख मुटु, के के परिआउँछ, तन भरिइँदा, मन मरी ज्यूँदा, जीवनभरि आउँछ । जति छोप छाति, हान्छ तलमाथि, अदृश्य छ साथी,
कविता गद्य कविता
एक पाइला धौलागिरीको र अर्को पाइला सगरमाथाको माथिल्लो आधारशिविरमा टेकेर कनिकुथी चढिरहेको छु जिन्दगीको उकालो यताको हरकदमले यतैको पाइताला दुख्छ उताको हरकदमले उतैको पाइताला दुख्छ
कविता गद्य कविता
कत्ति छेकिनू त्यो सगरबाट हुटिट्याऊँका झिना खुट्टाहरुको ओतमा फगत थुतुनो बालुवाभित्र धसेर ! ओ, मेरी जोरी ! आँशु, अल्छ्याइँ, अन्धभक्तिलाई रछ्यानमा मिल्काएर जर्याकजुरुक्क उठ,